"Adem in voor jezelf, uit voor de ander". Dit is een stukje uit een meditatie die ik soms met ouders doe. Voor jezelf zorgen is de kern van goed ouderschap. Hoe kun je het anders opbrengen om al die jaren, uren, minuten klaar te staan voor je kinderen en gezin? In deze zware tijden is het extra moeilijk om tijd voor jezelf te kunnen nemen. Gezinnen zitten de hele dag bij elkaar. Ouders hebben veel taken die ze niet gewend zijn. Het werk vraagt daarnaast ook veel aandacht en op een andere manier. Voorlopig zit het er nog niet naar uit dat de kinderen weer naar school kunnen. Waarschijnlijk duurt het nog wel even. Dat betekent dat je als vader en moeder echt elke dag in de planning tijd voor jezelf op moet nemen. Sommige juffen op school hebben dan een lampje aan als teken dat ze niet gestoord moeten worden. Is het ook voor jouw kinderen moeilijk om het even zonder jouw aandacht te stellen? Toch heel belangrijk om hier aan te werken. Als jij geen tijd voor jezelf neemt word je er geen leukere vader of moeder van. Dus plan niet alleen "tijd voor de ander, maar ook tijd voor jezelf". Vraagt het leven meer van je dan je aan kan, pas je eisen dan aan. Accepteer de situatie, en pas de hoeveelheid zorg die je nodig hebt daar op aan. Ook dat is voor je kinderen iets heel belangrijks om te leren. Dus geef hierin het goede voorbeeld en leg uit waarom je dat doet. Dan zal je kind bij gevoelens van irritatie, verveling, boosheid ook makkelijker even lekker gaan ontspannen.
Ouders staan voor een van de grootste uitdagingen van hun bestaan als opvoeder. Ze hebben er ineens allerlei rollen bij gekregen. Terwijl ze ondertussen zichzelf ook nog eens in allerlei bochten moeten wringen om hun werk te doen. Of zich zorgen maken over baan en inkomen. Het leven met de kids gaat altijd gewoon door. De levenskracht van kinderen is bijzonder. Enerzijds een houvast en een voorbeeld voor ons allemaal. Het leven gaat gewoon door. Tegelijkertijd voor ouders ook moeilijk. Terwijl je een afspraak per zoom probeert te hebben met die belangrijke klant komt je zoon vragen of je waterbalonnen wilt vullen. Of je dochter heeft bedacht een cake te bakken en kan dat helaas nog niet zonder jouw hulp. Helaas probeerde je net je financieen te doorgronden en te bepalen of je je onderneming wel overeind kan houden. Het is moeilijk om in alle situaties en voortdurend beschikbaar te zijn. Alle ouders wil ik op het hart drukken om vooral ook goed voor zichzelf te blijven zorgen. Dat is niet makkelijk in deze omstandigheden. Maar op het moment dat ouders omvallen wordt het voor kinderen heel moeilijk. Dus neem dat moment voor jezelf, ga even wandelen in de zon, neem allebei even alle kinderen zodat de ander even kan ontspannen. Doe je oortjes in, eet een zak soep met een kant en klare salade, leg de kids vroeg in bed en kijk je favoriete film. Zorg eerst voor jezelf, dan voor je kinderen. Anders hebben ze niemand meer om op terug te vallen en ze hebben jou momenteel harder nodig nog dan anders!
De wereld staat stil en draait door tegelijk. Onze dagindeling is gekanteld, de interactie met anderen niet meer zo zorgeloos als voorheen. Er is een dreiging ontstaan, die ook best complex is om te begrijpen. Tegelijkertijd schijnt de zon en zijn alle kinderen vrij. Middelbare scholieren proberen thuis het schoolwerk te maken. Eindexamenkandidaten maken er het beste van op eigen kracht.
Voor wie is het erg? Voor de zieken en de zwakken? Voor de koortsigen van vandaag, die we morgen zelf kunnen zijn? Voor de artsen en verpleegkundigen die zich geconfronteerd zien met een extreme zorg uitdaging? Voor de politici en andere beslissers die de richting voor het hele land aan moeten geven? Voor de ouders die in eens hun kinderen de hele dag om zich heen hebben? Terwijl ze ondertussen thuis hun werk proberen te doen, zo goed en kwaad als dat gaat? Voor de zorgbehoeftige kinderen die ook ineens niet meer terecht kunnen op hun school en volledige verstoord worden in hun dag- en weekritme? Voor de nabestaanden van mensen die nu overlijden en te maken krijgen met een begrafenis of crematie in kleine kring en zonder lichamelijk contact? Voor de eenzamen onder ons voor wie het leven nu nog veel eenzamer wordt? Voor de kinderen die veel minder contact kunnen hebben met hun vriendjes dan ze zouden willen. Voor iedereen die niet meer kan sporten, borrelen, feesten, werken etc? Voor degenen die ineens niet meer kunnen afrijden of trouwen? Of die vandaag de dag een babietje ter wereld brengen en dat niet kunnen delen met iedereen die hun lief is. Voor mensen die hun bron van inkomsten zien opdragen en zich zorgen maken over de toekomst? Deze situatie is een menselijke uitdaging, van jong tot oud, van klein naar groot. Het doet een beroep op onze cognitieve flexibiliteit. Lukt het ons de wereld anders te organiseren, ons leven anders in te richten? Er zijn tijden geweest in de geschiedenis van de mensheid dat er veel vaker een beroep werd gedaan op deze flexibiliteit. Tegenwoordig zijn zo veel zaken voor ons vanzelfsprekend geworden. Zelfs zo iets groot als onze gezondheid. Verworvenheden zijn vanzelfsprekenheden geworden. Ineens voelen we van alles dat er eerst niet was, en realiseren we ons de kwetsbaarheid van ons bestaan. Het goede nieuws is dat ons menselijke brein altijd maar doorgroeit en ontwikkelt. Ons brein stelt ons in staat er het beste van te maken, nieuwe wegen te gaan vinden. Binnen enkele momenten zijn we allemaal al bezig ons aan te passen aan de nieuwe situatie. Laten we de tijd nemen om daar bij stil te staan. Om heel bewust aandacht te besteden aan de veerkracht van onszelf, van onze kinderen en de mensen om ons heen. Die veerkracht hebben we hard nodig. Zelf als het tegen zit, is er nog genoeg over om dankbaar voor te zijn! |
Auteur.Riemke Groeneveld, Orthopedagoog, Onderwijskundige, Trainer Mindful Parenting & Moeder van 4 Archieven
Augustus 2020
Categorieën |